بررسی تطبیقی آیین مملکت داری (اخلاق سیاسی شاهان) در قابوس نامه، سیاست نامه، مرزبان نامه و کلیله ودمنه

حکمرانی و قدرت همواره در طول تاریخ بشریت یکی از پرتنش ترین و حساس ترین جنبه های زندگی بشری و محل مناقشات بسیاری بوده است. در میان تمدن های بشری به طور کلی شاید بتوان مفهوم شاه و حاکم را به طور کلی دارای یک مفهوم عام دانست و آن، همان مفهوم آزاد بودن حکمرانان در انجام هر عملی با زیر دستان و آزادی و قدرت مطلق است. پادشاهانی که در اثر تقدیر الهی و فره ایزدی به حکومت می رسند، مرکز قدرت و سیاست هستند، از این رو باید از عقل و خرد و اندیشه سیاسی برخوردار باشند وگرنه جامعه انسانی را به ورطه هلاک و نابودی خواهند کشاند. شیوه های حفظ قدرت و مشروعیت قدرت سیاسی، اخلاق فردی، اجتماعی و سیاسی پادشاهان و آن چه به تضعیف یا از بین رفتن قدرت منجر می شود به حاکم یادآوری شده است. در این پژوهش بر آن شده ایم تا با جستاری در کتاب های قابوس نامه، سیاست نامه، کلیله دمنه و مرزبان نامه به دیدگاه نویسندگان این آثار فاخر زبان و ادبیات پارسی، نسبت به اخلاق سیاسی پادشاهان پرداخته و پس از آن تفاوت ها و شباهت های مطالب نگاشته شده درباره اخلاق سیاسی شاهان در هر یک از کتاب های چهارگانه مورد بررسی را بیان کنیم.

کلیدواژه ها:

اخلاق سیاسی ، کلیله و دمنه ، سیاست نامه ، مرزبان نامه ، قابوس نامه