مدرنیته در اشعار و آثار میرزاده عشقی

در تاریخ معاصر ایران، تجدد یکی از مهم ترین مفاهیم در حوزه اندیشه سیاسی و اجتماعی است که هر چند ریشه های آن را به طور محدود میتوان در عصر صفویه جستجو کرد، اما عصر قاجاریه و مشروطیت را باید سرآغاز جدی تجددگرایی در ایران به شمار آورد. نوید قطعی و جازم تجدد، از ابتدا این بود که با زدودن خرافات، موهومات، سنت ها، اسطوره ها و... و با پیروی از عقل و خرد و با اتکای به علم، انسان را به آرمان شهر، مدینه فاضله و به امنیت، رفاه، نیک بختی و سعادت خواهد رساند؛ لذا از زمانی که دغدغه و تفکر پیشرفت و تجدد، همگام با کشورهای غربی بر زندگی ایرانیان سایه افکند، شاعران با استفاده از مظاهر مدرنیته، مردم را نسبت به اوضاع و زمان و اجتماع بیدار ساختند. در این میان، میرزاده عشقی به عنوان یکی از پیشگامان تجدد گرایی دوره مشروطه فرصت آن را یافت که به نوبه خود درباره تجدد بیندیشد و مظاهر آن را در شعرش منعکس نماید.نوشتار حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این مقوله در آثار میرزاده عشقی پرداخته و نشان میدهد قانون خواهی، اختیارگرایی، افسون زدایی، دموکراسی، حکومت برخاسته از اراده ملت، علم گرایی، سکولاریزم و آزادی به عنوان مظاهر تجدد در اشعار میرزاده بازتاب داشته است

کلیدواژه ها:

مظاهرتجدد ، مدرنیته ، میرزاده عشقی ، مشروطه