تاثیر نگارگران مهاجر مکتب تبریز دوم بر نگارگری دربار گورکانیان هند همایون شاه و اکبر شاه

در دوره صفویه به علت کم توجهی شاه طهماسب اول و ورود همایون شاه به عنوان پناهنده در ایران و همنشینی وی با هنرمندان مکتب تبریز دوم، سبب شد که بعضی از هنرمندان از کشور به هند مهاجرت کنند. با عنایت به این که پادشاه هند به هنر نگارگری علاقه فراوانی داشته، اسباب و لوازم آسایش آنها را در کشور خود فراهم نموده است. در آن دوره پادشاهان مغولی هند فقط در قسمت شمالی هند و منطقه فلات دکن حکومت داشته و قسمت های دیگر زیر نفوذ آنان حمکرانی نمی شده اند. هنرمندان مهاجر ایرانی سفر کرده به هند، همه از هنرمندان بلند پرواز و معروف ایرانی بوده اند که نگارگری را در کشور خود به بهترین نحو آموزش دیده اند. این هنرمندان در پیدایش سبک بزرگ (هند و ایرانی) تاثیر به سزایی داشته و اکثر آثار نفیس به جای مانده از دوره گورکانیان هند، از این هنرمندان یا تحت تاثیرات آنان است. هدف از این پژوهش که به روش توصیفی تاریخی انجام انجام گردید، بررسی تحولات هنرمندان مهاجرت کرده مکتب دوم تبریز به هند و تاثیرات هنری آنها بر فرهنگ و هنر آن دیار می باشد.نتیجه پژوهش حاکی از آن است که هنرمندان مهاجر مکتب دوم تبریز به هند، زمینه های تعامل هنری بین ایران و هند را فراهم ساخته، سبک هند و ایرانی را به وجود آورده و بزرگترین کتاب مصور فارسی (حمزه نامه) را تصویرسازی کرده اند

کلیدواژه ها:

نگارگری ، مکتب تبریز دوم ، گورکانیان هند ، هنرمندان مهاجر