نقش شاعران فارسی زبان مقیم هند در رونق شعر فارسی در شبه قاره هند در جنگ اشعار شماره 457 مجلس

پیوند فرهنگ، زبان و ادبیات فارسی با فرهنگ و زبان شبه قاره پیوندی ناگسستنی است؛تا جایی که پس از تقسیم شبه قاره به دو بخش هند و پاکستان و تسلط انگلیسی ها این ارتباط همچنان ادامه یافته است. شعرا و فضلای ایرانی در دوره تیموریان یا امپراتوری مغولی هند به شبه قاره وارد شدند و در مراکز مختلف سیاسی و علمی آن دوره همانند احمدنگر، برهانپور، بنگاله، بیجاپور، دکن، دهلی، سند و کشمیر و گلکنده سکونت گزیدند و از هنر و علم و فضل خود، اهالی آنجا را بهره مند گرداندند. شعرای فارسی زبان ایرانی در هند مناصب عالی یا لااقل عواید عمده حاصل می کردند. در عصر صفوی شاعران ایرانی مقیم هند،از جانب دربار هند مورد تکریم و احترام قرار گرفته،به مقامات و مناصب بزرگ دولتی رسیدند تا جایی که در حکومت جهانگیرشاه و شاه جهان شاعرانی چون حیاتی،کلیم و قدسی مشهدی به زر سنجیده شدند.در این پژوهش بر اساس جنگ اشعار با شماره s 457 کتابخانه مجلس شورای اسلامی،که در آن از چهارصد و شصت شاعر مختلف نام برده شده است؛ و زندگی نامه و اشعار شاعران هندی و شاعران ایرانی که به هندوستان مهاجرت کرده اند،نقل شده است و با مطابقت نمونه اشعار آنان با تذکره های مهم ابیات نویافته ی آنها مشخص گردیده است

کلیدواژه ها:

دوره صفویه ، هند ، جنگ اشعار ، شاعران ایرانی مقیم هند