ذخیره سازی دی اکسید کربن در بستر اقیانوس بوسیله پوشش هیدرات

گازهای گلخانه ای از زمان شروع انقلاب صنعتی در مقیاس بسیار وسیع به اتمسفر فرستاده شده است که مهترین این گازها CO2 می باشد. غلظت CO2 در جو از 270 ppm از زمان قبل از انقلاب صنعتی به مقدار بیش از 380 ppm در زمان کنونی رسیده است. منابع مهم تولید کننده CO2 ، پالایشگاههای تولید برق و سیستم حمل و نقل می باشد. یک گزینه بحث برانگیز برای حذف CO2 از طریق جداسازی زیر زمینی، تزریق CO2 برای مخازن ته اقیانوس است. که احتمالاً هدف غایی جداسازی CO2 در دنیای کنونی همین موضوع می باشد. CO2 در حالت مایع چگاتر از آب دریا می باشد و بصورت مایع متراکم در کف اقیانوس قرار می گیرد و گودیهای بستر آن را پر می کند، اما با آب، کاملاً در تماس است و به علت غلظت بالای CO2 و دمای پایین موجود در بستر اقیانوس، تمایل به تشکیل هیدرات از دیدگاه تئوری، وجود خواهد داشت. هیدرات CO2 از آب دریا و CO2 مایع سنگین تر است بنابراین پائین ترین محل اقیانوس را به خود اختصاص می دهد. این رفتار هیدرات CO2 پیش بینی می کند که هیدرات CO2 می تواند گزینه خوبی جهت خلاصی طولانی مدت، از شر آلودگی CO2 بود بعلاوه اینکه انتقال هیدرات CO2 در مقایسه با انتقال CO2 در حالتهای مایع و جامد ، بدلیل 180 برابری حجم نفوذ CO2 به یک حجم هیدرات، آسانتر است. به نظر می رسد رسوب هیدرات CO2 در کف دریا می تواند برای مدت زمان طولانی پایدار باشد اگر که شرایط لازم برای نگهداری فشار جزئی CO2 ،که مهمترین عامل پایداری رسوب هیدرات است، به حد کافی نگه داشته شود.در این مقاله شرایط تولید هیدرات، انتقال و ذخیره سازی آن در بستر اقیانوس برای مدت زمان طولانی بررسی می شود.