رابطه سلامت معنوی و امید به زندگی با گرایشهای روان رنجوری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر خوی

هدف در پژوهش حاضر، رابطه سلامت معنوی و امید به زندگی با گرایشهای روان رنجوری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر خوی مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان پژوهش شامل 282 نفر دانشآموز پسر بودند که از بین دانش آموزان 13 دبیرستان سطح شهر خوی انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، پرسشنامه های سلامت معنوی و امید به زندگی اشنایدر و روان رنجوری نئو مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین بعد سلامت مذهبی با گرایشهای روان رنجوری ( 0/22 - =r ) رابطه معنی منفی و معنی داری وجود دارد ( 001/>p ) بین سلامت وجودی با گرایشهای روان رنجوری ( 0/19=0r ) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد ( 0/001>p) همچنین بین امید به زندگی با گرایشهای روان رنجوری ( 0/42- =r ) رابطه معنی منفی و معنی داری وجود دارد ( 0/001>p). بنابراین میتوان نتیجه گرفت که بعد سلامت مذهبی و امید به زندگی میتوانند گرایشهای روان رنجوری در دانش آموزان پیشبینی کنند.

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، سلامت مذهبی ، سلامت وجودی ، امید به زندگی ، روان رنجوری