تاثیر رویکرد معنادرمانی بر رضایتمندی شغلی و تاب آوری معلمان و مربیان مدارس استثنایی شهر یزد

پیشگامان تعلیم و تربیت استثنایی در دهه های گذشته معتقد بودند که آموزش در مدارس استثنایی، دارای منابع استرس زای درونی و بیرونی بیشتری نسبت به آموزش در مدارس عادی است که باعث می شود رضایت شغلی و تاب آوری معلمان را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رویکرد معنادرمانی بر رضایتمندی شغلی و تاب آوری معلمان و مربیان مدارس استثنایی شهر یزد صورت گرفته است. بدین منظور از بین مدارس استثنایی شهر یزد، 3 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و از بین معلمان هر مدرسه 10 معلم و در مجموع 30 معلم انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری نمونه و آزمایش تقسیم بندی شدند. قبل از شروع درمان برای هریک از گروه های کنترل و آزمایش، ابتدا پرسشنامه رضایت شغلی JDI و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS ) به عنوان پیش آزمون ارائه شد. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه تحت معنادرمانی قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل درمانی را دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات، از دو گروه آزمایش و کنترل، آزمون JDI و CD-RISبه عنوان پس آزمون به عمل آمد. سپس داده ها جمع آوری شده و به وسیله نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که معنادرمانی با سطح اطمینان 99 % بر میزان تاب آوری، میزان رضایتمندی شغلی، میزان رضایت از کار، میزان رضایت از سرپرست، میزان رضایت از همکار، میزان رضایت از ارتقاء، میزان رضایت از پرداخت و بر میزان رضایت از شرایط محیط کار (0.01مدارس استثنایی شهر یزد مؤثر است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که آموزش و پرورش می تواند با برگزاری کلاس های آموزشی معنادرمانی، رضایتمندی و تاب آوری معلمان مدارس استثنایی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، رضایتمندی شغلی ، تاب آوری ، معلم ، مدارس استثنایی