رابطه تمایل به بازگشت مهاجران افغان با ویژگیهای فردی خرده فرهنگ فقر

هدف از این مقاله بررسی ویژگیهای فردی مهاجران افغان و میزان تاثیر خرده فرهنگ فقر در تصمیم این افراد برای بازگشت به افغانستان است. در این مقاله تلاش شده است تمایل به بازگشت از منظر روان شناختی بررسی شود در این مقاله پارامترهایی مانند احساس ناتوانی، احساس ناامیدی، احساس بی ارزشی و تقدیر گرایی که از ویژگی های فردی مهم خرده فرهنگ فقر است، متغییر مستقل پژوهش و تمایل به بازگشت به افغانستان متغییر وابسته پژوهش است. جامعه آماری پژوهش جوانان افغان در شهر ری و تهران و شیوهی نمونه گیری افراد در دسترس است. انجام پژوهش با پرسشنامه صورت گرفته و نتیجه با روش مقایسه میانگینها و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss تحلیل شده است. نتیجه تحلیل نشان میدهد میان ویژگی های مربوط به درماندگی آموخته (احساس ناتوانی و ناامیدی و بی ارزشی) و تمایل به بازگشت رابطه معکوس معناداری وجود دارد؛ ولی میان متغییرهای مستقل دیگر مانند تقدیرگرایی با متغییر وابسته یعنی تمایل به بازگشت رابطهای وجود ندارد. منابع: کلیه منابع مورد استفاده در این پژوهش آثار مکتوب و منتشر شده میباشد.

کلیدواژه ها:

خرده فرهنگ فقر ، درماندگی آموخته ، مهاجران افغان ، برنامه ریزی عصبی زبانی