تفاوت قیم و سرپرست

حضانت و قیمومت از موضوعات مهم مطرح شده در فقه امامیه و قانون مدنی ایران است، حجر و محجوریت اساس پای گیری سمت حضانت و قیمومت می باشد . محجور شامل صغیر ، سفیه و مجنون می باشد. البته ما در اینجا تنها به طفل(صغیر) اشاره می نماییم. هیچ جای دنیا بین سرپرستی و حضانت فرقی نیست. در کشورهای دیگر وقتی می گویند حضانت بچه را به پدر یا مادر داده ایم یعنی او سرپرست بچه هم هست و می تواند کلیه امور مربوط به اداره فرزندش را بر عهده داشته باشد و تنها موردی که نیاز به تصمیم مشترک پدر و مادر دارد خروج فرزند از کشور است. چون پدر و مادر هر دو حق دارند که فرزندشان را ملاقات کنند.اما در کشور ما حضانت مفهومی جدا از سرپرستی دارد. حضانت یعنی نگهداری و مراقبت های فیزیکی از کودک. ولی سرپرستی به معنای اداره امور اساسی کودک است. از جمله تصمیم گیری در مورد اموالی که به نام کودک است. تصمیم گیری در مورد اینکه کودک در کدام کشور زندگی کند، اموالش را چگونه سرمایه گذاری کند و چه موقع و در کدام بیمارستان جراحی شود. براساس قوانین ما همه این تصمیمات از اختیارات پدر است و مادر هیچ حقی در این موارد ندارد.مطابق قانون، حمایت از اطفال در ابعاد مالی و غیرمالی در سه محور ولایت، حضانت و قیمومت، مورد توجه قرار می گیرد. ولی قهری که عبارت از پدر ، جدپدری و همچنین وصی منصوب از طرف ایشان است دارای اختیارات تام در امور مالی و غیرمالی صغیر و طفل بالغ غیررشید می باشند. این اختیارات و بی اختیاری حضانت کننده در امور مالی صغیر در عمل موجب بروز مشکلاتی برای مادر که غالبا عهده دار سرپرستی طفل است، می گردد.

کلیدواژه ها:

قیم ، حضانت ، طفل