اثر بخشی مداخله مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان پیام نور

مقدمه و هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی مداخله مثبت اندیشی بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نورنطنز در سال تحصیلی 1395 - 1394 بودند که از میان آنها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 ) نفر و کنترل ( 15 ) گمارش شدند. ابزار سنجش پرسشنامه خود کارآمدی تحصیلی دانشجویان اون و فرامن ( 1988 ) بود. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و تحت شرایط یکسان به پرسشنامه خود کارآمدی تحصیلی دانشجویان اون و فرامن پاسخ دادند. برنامه مداخله ای مثبت اندیشی برای گروه آزمایش به مدت هشت جلسه گروهی به صورت یک بار در هفته برگزار شد در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند؛ سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش و کنترل بار دیگر با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی بررسی شدند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها : نتایج نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری داشت (P <0/05). نتیجه گیری : براساس نتایج این پژوهش، آموزش مثبت اندیشی می تواند به عنوان یک مداخله موثر در جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، خودکارمدی تحصیلی ، دانشجویان