بررسی رابطه آموزش همدلی در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان ابتدایی شهر یزد

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 359

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PCCONF06_208

تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

تربیت در دوران کودکی و نوجوانی دارای جایگاه مهمی است چراکه در این دوران هویت اساسی فرد شکل می گیرد. از این رودر این دوران باید به آن توجه خاص و اساسی شود. فردی را تربیت کردن به معنای آن است که روش رفتاری و گفتاری به وی آموزش داده شود. تربیت شامل ایجاد یا فعلیت بخشیدن هر نوع کمالی در فرد میشود که مطلوبیت و ارزش داشته باشد. با توجه به تعریفی که ارایه شد از آنجایی که مدرسه به عنوان یک مرکز تربیتی و آموزشی می باشد نقش اساسی در تربیت فرزندان ما دارد. دست اندرکاران تربیت کودک همیشه به دنبال راه کارهای خوبی هستند تا بتوانند ارزش های صحیح را در کودکان نهادینه کنند و اگر مشکلاتی در رفتار فراگیران وجود دارد کاهش داده و اصلاح نمایند. یکی از راه کارهایی که در این زمینه می تواند آن ها را یاری رساند آموزش مهارت هایی است که بدان ها کمک کند تا بتوانند روابط خود را با دیگران بهبود بخشند و مشکلات رفتاری خود را کاهش دهد و سازگاری خود را افزایش دهند. یکی از این آموزش ها که برای رشد اخلاقی دانش آموزان بسیار ضروری و لازم است مهارت همدلی است. همدلی قلب چیزی است که انسان با آن معنا پیدا می کند. پایه و اساس اخلاق عملی است و برای ارتباطات، مهربانی، عشق و دوست داشتن و برای رسیدن به موفقیت ضروری است. همدلی کلید جلوگیری از قلدری و ظلم و ستم است. همدلی به معنای توانایی انسان برای درک هیجانات دیگران تعریف میشود. دلسوزی و نشان دادن حالات هیجانی و به اشتراک گذاری احساسات است. اگرچه کودکان با توانایی همدلی به دنیا میآیند اما باید این توانایی را به درستی در آنها تقویت کرد. در غیر این صورت به همان شکل رشد نیافته باقی میماند.

نویسندگان

محمود کمالی زارچی

دکترای روان شناسی تربیتی، هییت علمی دانشگاه پیام نور تفت

نجمه آزادنیا

دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه پیام نور تفت، آموزگار پایه دوم مقطع ابتدایی آموزش و پرورش