رابطه بین خوشبینی و شادکامی با امید به زندگی در دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاد اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه بین خوش بینی و شادکامی با امید به زندگی در دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشجویان پسر و دختر مجرد بود که از این جامعه 367 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری دادهها ازپرسشنامه جهت گیری زندگی شییر و کارور، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین خوش بینی و شادکامی روی هم رفته 25/6 از واریانس این متغیر را تبیین می کنند و تنها شادکامی پیش بینی کننده ی معناداری برای امید به زندگی است و 13/1 از واریانس متغیر امید به زندگی را در دانشجویان تببین می کند. سطح معنی داری در این پژوهش P˂0/05 می باشد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، شادکامی ، امید به زندگی