مقایسه خودکارآمدی و شوخ طبعی در بین زنان ومردان دبیر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه خودکار آمدی و شوخ طبعی در زنان و مردان دبیر شاغل در آموزش و پرورش است. روش: روش توصیفی از نوع علی مقایسهای و تعداد 200 نفر از دبیران شهر تهران با استفاده از دو روش نمونهبرداری در دسترس و هدفمند با همگن سازی انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی کاپرارا و استکا ( 2007 ) و مقیاس حس شوخ طبعی تورسون و پاول ( 1997 ) مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون T ستودنت استفاده شد. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد بین دو گروه دبیران زن و مرد در ابعاد خودکار آمدی ادراک شده تفاوت معناداری در سطح 0/05 وجود دارد. بررسی میانگین های ابعاد خودکار آمدی دو گروه نشان داد که مردان در مدیریت عاطفه منفی میانگین بالاتری کسب نموده اند و زنان در ابعاد ابراز عاطفه مثبت و خود کار امدی همدلی ادراک شده میانگین بالاتری کسب نمو ده اند. اما در بعد خودکارامدی اجتماعی در دو گروه، به لحاظ آماری تفاوت معنادار نبود. در مقایسه میانگین دو گروه در متغیر شوخ طبعی نیز تفاوت معناداری در سطح 0/05 وجود دارد و در هر دو متغیر مذکور، مردان در مقایسه زنان نمرات بالاتری کسب نموده اند. نتیجه گیری: در مجموع یافته های این مطالعه تاکید می کنندکه زنان دبیر در محیط های اموزشی هیجانات مثبت کمتری را نسبت به مردان تجربه می کنند

کلیدواژه ها:

خودکار آمدی ، شوخ طبعی ، مردان و زنان دبیر