تعیین مناسبترین توزیع شاخص SPI با استفاده از روش گشتاور خطیدر تعدادی از ایستگاه های حوضه آبریز دریاچه ارومیه

در میان شاخصهای توسعه یافته برای مطالعه خشکسالی اقلیمی، شاخص خشکسالی SPI برای مطالعه خشکسالی رایجتر است که با استفاده از مقدار بارندگی در مقیاسه ای زمانی مختلف محاسبه می شود. محاسبه شاخص SPI مستلزم برازش مناسب ترین توزیع احتمالاتی به سری زمانی بارندگی است. در اغلب موارد، از برازش توزیع گاما SPI را محاسبه میکنند. بر اساس تحقیقات انجام شده، در برخی از مناطق ممکن است توزیع گاما نتواند به عنوان مناسب ترین توزیع بر داده های بارندگی برازش یابد. در این تحقیق به منظور برازش مناسب ترین توزیع از روش گشتاور خطی استفاده شده است. آمار مورد استفاده شامل 31 سال بارندگی ماهانه ( 1982 و2012) در چهار ایستگاه سینوپتیک واقع در حوضه آبریز دریاچه ارومیه می باشد که عبارتند از ارومیه، تبریز، خوی، سقز. بر اساس آزمون نکویی برازش، مناسب ترین توزیع احتمالاتی برای SPI ، در مقیاس های3،6،9،12 ماهه انتخاب شده است. این چهار ایستگاه مطابق روش هاسکینگ و والیس به عنوان یک منطقه همگن در نظر گرفته شده است. در تمامی ایستگاهها توزیع پیرسون تیپ 3بهترین برازش را برای سری داده ها نشان داد و بر اساس این توزیع فراوانی وقوع خشکسالی در دوره بازگشت های مختلف ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

شاخص خشکسالی SPI ، توزیع گاما ، توزیع پیرسون تیپ 1 ، ایستگاه سینوپتیک