مدلسازی ریز گردها و دیگر آلایندههای هوا در شهر مشهد

آلودگی هوا عامل موثر در سلامت عمومی و میزان فعالیت انسانها در نواحی شهری است که ارتباط نزدیکی با عناصر آب و هوایی دارد. مهمترین آلایندههای شاخص کیفیت هوا عبارتاند از: SOx،O3، NOX ، CO و PM10؛ بنابراین شناخت رابطه بین عناصر آب و هوایی و آلایندههای هوا کمک فراوانی به چگونگی حل مسایل زیستمحیطی و برنامهریزیهای آینده دارد. هدف اولیه در این مقاله بررسی ارتباط بین پارامترهای هواشناسی با PM10 و دیگر آلایندههای هوا با یکدیگر و در مرحله بعد بر اساس تحلیلهای انجام شده بر روی دادهها سعی در به دست آوردن مدل رگرسیونی جهت پیشبینی تاثیر پارامترهای هواشناسی بر غلظت آلایندهها بوده است. در مطالعه حاضر از دادههای ساعتی سازمان حفاظت محیطزیست که شامل غلظت آلایندههای هوا ازجمله ,NO2, NO, O3, CO2SO2, PM10 و همچنین برخی پارامترهای اخذشده از سازمان هواشناسی نظیر سرعت باد، دما و فشار سال 1390 ایستگاه وحدت شهر مشهد استفاده شده است. در این پژوهش از 80 %دادهها جهت آموزش و 20 %جهت آزمون بهصورت تصادفی استفاده شده است. نتایج با توجه به مقادیرRMSE, 2R, R و همچنین نتایج آزمون F در بین مدلهای رگرسیونی به دست آمده، نشان داد که برای آلایندهها SO2 دارای بیشترین کارایی و مدل PM10 از اعتبار کمتری نسبت به دیگر مدلها برخوردار است.

کلیدواژه ها:

آلایندهها ، PM10 ، عناصر هواشناسی ، مدل رگرسیونی ، RMSE