تنبیه بدنی و عوارض ناشی از آن

ازدیرباز مناقشه بر میزان اثربخشی تنبیه میان دیدگاه های مختلف روان شناختی، علوم تربیتی و اسلام وجود داشته است . تنبیه به معنای آگاهانیدن، بیدارکردن، واقف گردانیدن به چیزی و آگاه و هوشیارکردن آمده است. معمولا روان شناسان تنبیه بدنی را جایز نمی دانند و برای آن عوارض نامطلوبی همچون ترس، عدم یادگیری رفتاردرست، توجیه صدمه زدن به دیگران، پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده، جانشین شدن یک پاسخ نامطلوب به جای پاسخ نامطلوب دیگر و الگو برداری از آن توسط دیگران برمی شمارند . اگرچه تنبیه فرزند یک مسیله و راهکار شخصی است که شاید تصور نشود روی برخی از ابعاد کودک تاثیر گذار است اما محققان بیان می کنند عوارض تنبیه بدنی روی شخصیت و آی کیو تاثیر میگذارد. کودکانی که از والدینشان کتک می خورند در سنین بزرگسالی بیشتر در معرض مشکلات سلامت روان هستند . کتک زدن کودکان به منظور تصحیح رفتارهای اشتباه شیوه رایجی است اما والدین باید آگاه باشند که این روش ناکارآمد است و تنها پیامدهای سوء آن بدون اینکه تاثیر مثبتی بر تربیت کودک داشته باشد به جا می ماند و همچنین در سال های آتی اثرات منفی این روش غلط، گریبانگیر کودک و حتی والدین او می شود به همین خاطر در این مقاله به برسی عوارض تنبیه کردن واستفاده از روش های درست روانشناسی از قبیل روشهای کاهش وحذف رفتار های نا مطلوب به جای تنبیه بدنی موجب کم شدن ویا ازبین رفتن عوارض تنبیه در کودک می گردد لزا این ضرورت پیدا شده است که در این مقاله به آن پرداخته شود. در مقاله ی حاظر تنبیه کردن ازدیدگاه اسلام ،علمای اهل تعلیم وتربیت وبرخی از دانشمندان ایرانی قرون گذشته مورد بررسی قرار گرفته روش جمع آوری اطلاعات در این مقاله تلفیقی از روش مطالعاتی کتابخانه ای ومنابع دیگر اطلاعاتی است .

کلیدواژه ها:

تنبیه ، کودک ، رفتار نا مطلوب ، اثر بخشی ، عوارض تنبیه