بررسی رابطه عقل و وحی

یکی از مهم ترین دغدغه های فکری و دینی بشر در طول تاریخ، مساله عقل و وحی و سازگاری یا ناسازگاری این دو با هم بوده است. تا جایی که نوشته های تاریخی و فلسفی نشان می دهند، فیلون اسکندرانی (20 ق.م 50م) اولین فیلسوفی است که در باب ارتباط آموزه های دینی یهود با تعالیم فلسفی اندیشید و در عقلانی کردن معارف یهودی کوشید. پس از وی، هر روز بیش از پیش بر رونق این بحث افزوده گشته است. دینداران از یک سو و دین ستیزان از سوی دیگر، درباره تطابق یا تعارض عقل و وحی سخن ها گفته و کتاب ها نوشته اند. متفکران و اندیشمندان مسیحی نیز از همان قرون اولیه میلادی در این عرصه قلم زده و حجم عظیمی از نوشته های دینی خود را به حل این مساله اختصاص داده اند. آموزه هایی همچون تلثیث ، تجسد ، گناه نخستین ، مرگ فدیه وار مسیح و نسبت آن ها با عقل و اندیشه بشری قریب نوزده قرن است که از مهم ترین دغدغه های فکری مسیحیان می باشد. ارتباط حکمت و شریعت یا عقل و وحی در جهان اسلام نیز کم و بیش، مورد توجه فقیهان، عارفان، متکلمان و فیلسوفان بوده و هر یک به گونه ای و از زاویه خاصی، همسنخی و همسنخی یا بیگانگی و نامحرمی این دو را تبیین کرده اند.

کلیدواژه ها:

عقل ، وحی ، برهان ، حکمت