اثر بخشی درمان انسجام حسی بر افزایش سطح فعالیت فیزیکی و حرکتی کودکان اختلال طیف اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 1396-1395

حرکت به عنوان اولین وسیله بیان، نیاز و ارتباط کودک، توسط متخصصان رشد معرفی شده است. یکی از گروه هایی که در فرآیند رشد خود دچار مشکلاتی می باشند و فرایند رشد طبیعی را طی نمی کنندکودکان دارای اختلال طیف اتیسم می باشد. پژوهش حاضر به صورت یک طرح توصیفی با انتخاب 20 دانش آموز در پایه های آمادگی، اول و دوم با تشخیص اختلال طیف اتیسم در سال تحصیلی 1396-1395 در شیراز صورت گرفت. هدف اصلی این پژوهش بهبود سطح فعالیت فیزیکی دانش آموزان اختلال طیف اتیسم بود. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه طبقه بندی شده فعالیت جسمی دانش آموزان ایرانی (برگرفته از دفتر سلامت و تندرستی) در قالب فرم ثبت مشاهدات معلم و والدین در سه سطح (فعالیت روزانه، سازماندهی شده و توانایی حرکتی) بهره بردیم و جهت تعیین سطح مهارت های حرکتی، از آزمون رشدحرکتی درشت (مهارت پایه، تعادلی و جنبشی) اساتید رشدحرکتی(خلجی و خواجویی) استفاده گردید. پژوهش حاضر بر مبنای رویکردهای انسجام حسی(رژیم حسی و ساخت فضای حسی) در 12 جلسه ی 60 دقیقه ای با تنظیم طرح درمان های انفرادی (IEP) و گروهی در این کودکان اجرا گردید. پس از بررسی های نمودارهای عملکردی (طرح خطوط پایه) قبل و بعد از مداخله انسجام حسی نتایج حاکی از بهبود سطح فعالیت فیزیگی وحرکتی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اتیسم ، انسجام حسی ، سطح فعالیت