زمینه های انسان شناختی فلسفه اسلامی برای ایجاد تعامل میان علم دینی و دانش روان شناسی

تعامل میان علم دینی و دانش روز، از دغدغه های جوامع اسلامی به شمار می رود.در این تحقیق، بستر هایی که فلسفه اسلامی به لحاظ انسان شناختی فراهم آورده استتا دو ساحت معرفتی، یعنی علم دینی و دانش روان شناسی، بتوانند به تعامل و تبادلدانشی بپردازند، مورد پژوهش قرار گرفته است. به عبارت روشن تر، هدف این تحقیقآن است که نشان دهد علم دینی و دانش روان شناسی نوین، در زمینه انسان شناسیفلسفی –به عنوان یکی از مبادی فکری این دو عرصه از دانش- دارای چه زمینه هایتعاملی است تا بتوانند با همیاری و همزبانی در این ساحات مشترک، نقاط ضعف یکدیگر را بر طرف سازند. برای تحقق این امر، با بررسی کتابخانه ای و تحلیل محتوا، زمینههای مزبور مورد مطالعه قرار گرفته اند.نتیجه تحقیق آن است که فلسفه اسلامی به لحاظ مبانی انسان شناختی، در دوبستر کلی علم شناختی و مفهوم شناختی ، زمینه تعاملی مناسبی برای تبادل اطلاعات میان علم دینی و دانش روان شناسی فراهم نموده است. انسان شناسی فلسفیبا تبیین صحیح غایت، روش، ابزار، منبع، ساختار و معیار علم دینی و دانش روان شناسی،زمینه لازم برای ارتباط دو جانبه این علوم را در بستر علم شناختی مهیا کرده است. در زمینه مفهوم شناسی نیز فلسفه اسلامی با تبیین ماهیت و جایگاه مفاهیمی نظیر انگیزه ، عشق و معنای زندگی از منظر انسان شناختی، بستر تعاملی مناسبی برای تبادل دانشی میان این دو دانش به لحاظ مفهومی ایجاد نموده است.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی ، حکمت متعالیه ، علم دینی ، روان شناسی