رابطه خودکارآمدی مقابله با مشکلات، با شیوه های فرزندپروری مادران کودکان درخودمانده

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی مقابله با مشکلات، با شیوه های فرزندپروری مادران دارای کودک درخودمانده شهرتهران بوده است. جامعه آماری متشکل از کلیه مادران دارای کودک مبتلا به درخودمانده شهر ارومیه می باشند که فرزندانشان دارای، اختلالدرخودمانده بودند، نمونه ای به حجم 60 نفر از مادران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. جهت جمع آوریاطلاعات از پرسشنامه های خودکارآمدی مقابله با مشکلات چسنی و شیوههای فرزندپروری باومریند استفاده شد. سپس داده های بدستآمده توسط نرم افزار SPSS تحلیل شدند، برای تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون به کار برده شد. یافته ها نشان داد که خودکارآمدیمقابله با مشکلات تنها با شیوه فرزند پروری استبدادی (P<0/001)، همبستگی معنادار و منفی دارد و با دو شیوه دیگر فرزند پروری رابطهمعناداری ندارد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که ویژگی شخصیتی خودکارآمدی مقابله با مشکلات مادران کودکان درخودماندهدر استفاده از شیوه فرزندپروری استبدادی شان تاثیر گذار می باشد که با ایجاد برنامه های مفید در جهت کمک به این مادران برای پرورشکودک خود به شیوه مناسب و همچنین سلامت خود مادران کوشید.

کلیدواژه ها:

مادران کودکان درخودمانده ، خودکارآمدی مقابله با مشکلات ، شیوه های فرزندپروری