بررسی رابطه سبک یادگیری دیداری با سبک شناختی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

یکی از مسائل مطرح در دنیای آموزش افزایش ضریب یادگیری دانش آموزان و دانشجویان است؛ دردهه های اخیر پژوهش های زیادی معطوف به شیوه های یادگیری شده اند، موضوعی که در این تحقیقمورد بررسی قرار گرفته است ارتباط بین شیوه یادگیری دانشجویان با ویژگی شناختی ایشان است. روشپژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان رشته پیراپزشکیدانشگاه علوم پزشکی کرمان به تعداد 300 نفر بوده است. نمونه مورد مطالعه این پژوهش طبق جدولمورگان 169 نفر و از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش پرسشنامهسبک های یادگیری وارک (002)، پرسشنامه سبک های شناختی ویتکین (1997) بودند. برای تحلیلداده ها از ضریب همبستگی پیرسون- اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک یادگیری دیداری با سبک شناختی وابسته به زمینه در دانشجویان رابطه خطیمعنی داری وجود دارد. اما بین سبک یادگیری دیداری و سبک شناختی نابسته به زمینه در دانشجویانرابطه معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری دیداری ، سبک شناختی وابسته به زمینه ، سبک شناختی نابسته به زمینه