تلفیق اصالت هستی صدرایی با هستی گرایی معاصر: مبنای اهداف آموزش و پرورش

تدوین هدف های آموزش و پرورش مبنایی ترین وظیفه ای است که متاثر از فلسفه است. ترسیم این اهداف بر اساس دیدگاه های بزرگ تربیتی به دست اندر کاران تدوین چشم انداز های تربیتی کمک می کند تا بر اساس داده های بیشتری به تصمیم گیری بپردازند. دو دیدگاهی که یکی فلسفه ی شرق و دیگریفلسفه غرب را به شدت متاثر کرده است دیدگاه اصالت هستی ملاصدرا و دیدگاه هستی گرایی/ اگزیستانسیالیسم است. این دو دیدگاه هر چند حوزه های متفاوتیاز فلسفه را محل نظریه پردازی قرار داده اند اما ترکیب این دو می توند دیدگاه مکملی را شکل دهد. در دیدگاه اگزیستانسیالیزم انسانی که به انتخاب مسئولانه دست زده باشد و از این طریق به تحقق خود رسیده باشد هستی دار است. از طرف دیگر در اصالت هستی ملاصدرا معتقدند که هستی اصیل است که با ترکیب این دو می توان به این قضیه رسید که انسان انتخاب گر هستی دار و اصیل است. این جمله میتواند مورد توافق هر دو مکتب باشد. همچنین در نظریه اصالت هستی ملاصدرا انسان هستی دار از هستی خدا که مجمع هستی هاست بهره ی بیشتری برده است. دردیدگاه هستی گرایی معاصر انتخاب خود فرد به صورت مسئولانه و آگاهانه را منشا هستی داری می دانند. بنابر این می توان به این قضیه ی ترکیبی دست یافت که انسان با انتخاب های برخاسته از ذات خود به سمت بروز هستی خود یعنی خداوند، گام برداشته است. بر این اساس اهداف آموزش و پرورش باید متوجه انسانی انتخاب گر بر مبنای ذات خود باشد تا به تحقق خودی اصیل نایل آید. به تبع این هدف بنیادین لازم است در تدوین سایر اهداف و محتوای درسی و حتی سازمان آموزش و پرورش انتخابگری دانش آموزان مد نظر قرار گیرد. در این راستا در سند تحول آموزش و پرورش راهبرد کلان 2 و راهکار 2-2 متوجه انتخابگری دانش آموزان است اما راهکار های2-3و2-4و3-5و2-6 متوجه برنامه ریزی از خارج فرد می باشند که لازم است در این جهت تعدیل شوند. یعنی نقش فردی هر دانش آموز در این سازمان دهی و برنامه ریزی و هدف گذاریها مشخص و پررنگ شود

کلیدواژه ها:

هستی گرایی ، اگزیستانسیالیزم ، اصالت هستی ، اهداف تربیتی