تلفن همراه هوشمند و نظام تعلیم و تربیت کشور ایران

هدف مقاله حاضر بررسی جایگاه تلفن همراه هوشمند در نظام تعلیم و تربیت کشورمان با استفاده از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد. در نظام تربیتی کشور ما سعی بر آن بوده است تا رویکرد مکتب اسلام در امر تربیت لحاظ گردد و اسناد بالادستی آموزش و پرورش از جمله سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نیز این ادعا را تایید می کنند. با این وجود، نتایج تحقیق حاکی از آن است که در سالهای اخیر ما با ساحتی تحت عنوان فضای مجازی روبرو هستیم که تلفن همراه هوشمند برآیند آن است. این تکنولوژی ها جدید هم به طور نظری و هم عملی با مبانی تربیتی مکتب اسلام چالش های جدی دارند. مسئولین تربیتی کشور ما در مواجه با فناوری های نوین، رویکرد مشخصی نداشته اند. البته، اگر آسیب های تربیتی این تکنولوژی نوین را هم از منظر فلسفه تربیتی کشورمان مورد دقت قرار گیرد، به نظر می رسد که مسئله فناوری های نوین ارتباطی یکی از مسائل مهم تربیتی کشور است که اگر این فناوری با درایت و ذکاوت مدیریت شود می تواند حامی فرصت ها و ظرفیت های بسیاری برای نظام تعلیم و تربیت کشور باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، تلفن همراه ، فضای مجازی ، تکنولوژی