اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر اضطراب و عاطفه مثبت و منفی زنان نابارور شهر اصفهان

هدف این پژوهش، اثر بخشی واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر اضطراب و عاطفه مثبت و منفی زنان نابارور شهر اصفهان می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری این پژوهش را، همه زنان نابارور شهر اصفهان در سال 1395 به تعداد 240 نفر تشکیل دادند که تعداد 30 نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه به مدت 90 دقیقه مداخله واقعیت درمانی گلاسر دریافت کردند، در صورتی که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری هر دو گروه پرسشنامه اضطراب (بک و همکاران، 1990) پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی (واتسون و همکاران، 1988) تکمیل کردند، برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزار spss نسخه بیست و یکم، از روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر مورد استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش واقعیت درمانی به شیوه گروهی میزان اضطراب را به طور معناداری کاهش داده است (p=0/01, F=6/68). همچنین آموزش واقعیت درمانی به شیوه گروهی باعث شده است که بعد عاطفه مثبت به طور معناداری افزایش (p=0/01, F=13/91) و بعد عاطفه منفی به طور معناداری کاهش داشته باشد (p=0/000, F=16/34). یافته ها از اثربخشی برنامه آموزش واقعیت درمانی به شیوه گروهی در پیشگیری از بروز ناسازگاری های زناشویی حمایت می کند.همچنین آموزش واقعیت درمانی به شیوه گروهی باعث شده است که بعد عاطفه مثبت بهنسخه بیست و یکم، از روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس اندازهگیری

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، اضطراب ، عاطفه مثبت ، عاطفه منفی ، زنان نابارور