کاهش نشانه های اختلال بیش فعالی نقص توجه بااجرای برنامه موسیفی درمانی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر کاهش نشانه ی کودکان دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی شهر شیراز بود. روش پژوهش این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی مداخله ای بود به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد 30 دانش آموز پسر پایه های چهارم دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی براساس ملاکهای تشخیصی DSMIV با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مساوی تقسیم گردیدند و مداخله فعالیهای موسیقیایی شامل برنامه موسیقی درمانی بر اساسا نظریه ارف شولوورک در گروه آزمون به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای اجرا گردید. برای هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخلات آزمون توجه استروپ که به صورت نرم افزار تهیه شده بود به منظور سنجش نشانه های بیش فعالی نقص توجه بازداری و نقص توجه اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها برحسب روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تی وابسته صور گرفت یافتها : مقایسه میانگین نمرات در دو گروه کنترل و آزمایش دانش اموزان دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی نشان داد که افزایش نمرت پس ازمون در تمامی موارد زمان واکنش و نمره تداخل در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود و تفاوت معناداری در زمان واکنش همخوان P<0/000 ناهمخوان P<0/0001 نمره تداخل P<0/007 مشاهده شد. با استناد به داده های بدست آمده می توان نتیجه گرفت اجرای برنامه موسیقی درمانی بر کاهش نشانه های دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی اثر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

نقص توجه ، بیش فعالی ، موسیقی درمانی ، کودکان ، بازداری پاسخ