رابطه سبک های فرزندپروری و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری با سازگاری تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های فرزند پروری و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری با سازگاری تحصیلی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی بوده که با روش همبستگی انجام و تحلیل شد. بدین منظور نمونه ای شامل 341 دانش آموز دختر دوره دوم متوسطه مدارش شهر اهواز در سال تحصیلی 95-94 با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی سینها و سینگ، پرسشنامه شیوه های فرزند پروری شیفر و پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی یادگیری MSLQ استفاده شد. دادها به کمک روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره در سطح آلفای 0.05 تحلیل شد . یافته های به دست آمده از پژوهش نشان داد بین سبک فرزند پروری مقتدرانه و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. متغیر باورهای انگیزشی در زمینه ارزش گذاری درونی با ضریب بتای 0/19 می توانند به طور مثبت و معنی داری سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر را پیش بینی کنند. نتایج تحلیل رگرسیون مرحله ای نیز نشان داده است که باورهای انگیزشی در زمینه اضطراب امتحان پیش بینی کننده سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر می باشند.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، سبک های فرزند پروری ، راهبردهای خودتنظیمی یادگیری