تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی-مقاومتی و استقامتی تداومی- مقاومتی بر سطوحفیبرینوژن و D-dimerپلاسمای مردان دارای اضافه وزن

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین همزمان استقامتی تناوبی-مقاومتی و استقامتی تداومی-مقاومتیبر سطوح فیبرینوژن، D-dimerو نیمرخ لیپیدی در مردان دارای اضافه وزن .بود روش بدین منظور تعداد 36نفر آزمودنیسالم ( 30 تا 20 سال) دارای اضافه وزن به طور تصادفی در 3گروه ( 1 )استقامتی تناوبی- مقاومتی ( 12نفر ) ( 2)استقامتی تداومی-مقاومتی ( 12نفر ) (3)و کنترل ( 12نفر) قرار داده شدند. آزمودنی های گروه های 2و 1تمریناتاستقامتی تداومی یا استقامتی تناوبی همراه با مقاومتی، به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونه گیری خون، قبل از اولینجلسه تمرین و بعد از آخرین جلسه تمرین، انجام . شد به منظور مقایسه ی درون گروهی از آزمون tوابسته و جهت مقایسهی بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSDدر سطح معناداری P˂ 05/0انجام .شد با توجه بهنتایج حاصل از جدول ،2هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی- مقاومتی باعث کاهش معنادار سطح فیبرینوژن (P /0= 001) TG ( ، P /0= 001) LDL ( ، P /0= 001 )و افزایش معنادار سطح (P /0= 001) D-dimerآزمودنی ها شد.همچنین هشت هفته تمرین استقاومتی تداومی-مقاومتی کاهش معنادار سطح فیبرینوژن )(P /0= 047) LDL ( ، P /0= 001و P /0= 001) TG )و افزایش معنادار سطح P /0= 008) HDL )و P /0= 001) D-dimer)آزمودنی ها را در پی داشت.بین سطوح شاخص های بیوشیمیایی مورد سنجش در گروه های تمرین استقامتی تناوبی-مقاومتی و استقامتی تداومی-مقاومتی هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد. به نظر می رسد اجرای فعالیت ورزشی منظم به صورت ترکیبی از تمریناستقامتی تناوبی- مقاومتی و یا استقامتی تداومی- مقاومتی آثار مثبت و سودمندی بر برخی شاخص های قلبی-عروقیجدید و سنتی دارد.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی تناوبی- مقاومتی ، تمرین استقامتی تداومی- مقاومتی ، فیبرینوژن ، D-dimer