تاثیر کاربرد فوم غلتان بر دامنه حرکتی SLR غیرفعال ران و زاویه لوردوز کمری افراد دارای عضلات همسترینگ کوتاه شده

عضله همسترینگ، یکی از عضلاتی است که به طور شایع دچار کوتاهی می شود که محققان بسیاری آن را عامل مؤثری در تغییر دادن پوسچر لگن و در نتیجه ستون فقرات کمری دانستهاند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر روش خودرهاسازی مایوفاشیال (SMR) با استفاده از فوم غلتان بر میزان انعطافپذیری عضلات همسترینگ کوتاه شده و تأثیر آن بر زاویه لوردوز کمری بود. آزمودنی های تحقیق شامل 30 دانش آموز سالم با دامنه سنی 15-18 سال دارای زاویه کمتر از 65 درجه در آزمون SLR غیرفعال بوده که به روش داوطلبانه در این طرح پژوهشی شرکت کرده و به طور تصادفی به دو گروه همسان تجربی (با میانگین سنی (1/17 ± 16/26)و کنترل (با میانگین سنی (1/17 ± 16/23)تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی شامل 3 ست یک دقیقهای SMR با استفاده از فوم غلتان با 30 ثانیه استراحت بین ستها و 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته بود. متغیر مستقل تحقیق شامل 8 هفته SMR با استفاده از فوم غلتان و متغیرهای وابسته شامل انعطافپذیری عضلات همسترینگ (دامنه حرکتی SLR غیرفعال ران) و زاویه لوردوز کمری بود. سنجش انعطافپذیری با استفاده از آزمون SLR غیر فعال و اندازهگیری زاویه لوردوز کمری با استفاده از خط کش منعطف به روش هارت و رز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته و مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در استفاده از روش SMR با استفاده از فوم غلتان بر میزان انعطافپذیری عضلات همسترینگ کوتاه شده افزایش معنیدار مشاهده شد .(P=0/0001) همچنین استفاده از روش SMR با استفاده از فوم غلتان در عضلات همسترینگ کوتاه شده بر میزان زاویه لوردوز کمری تأثیر معنیدار داشته و موجب افزایش زاویه لوردوز کمری شده است .(P=0/001)

کلیدواژه ها:

خودرهاسازی مایوفاشیال (SMR) ، فوم غلتان (FR) ، انعطافپذیری عضلات همسترینگ ، زاویه لوردوز کمری