ارتباط بین خود پندار بدنی با نحو گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت های بدنی دانشآموزان تیز هوش

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط خود پندارۀ بدنی با گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت های بدنی دردانش آموزان تیز هوش متوسطه قزوین و روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی می باشد. جامعۀ این تحقیق تمامیدانش آموزان تیز هوش دختر و پسر سه پایۀ تحصیلی دورۀ متوسطه به تعداد 760نفر در سال تحصیلی 1393-1392بودهکه از بین آن ها 256نفر ( 128دختر و 128پسر) براساس جدول مورگان و به شکل تصادفی ساده به عنوان نمونهانتخاب شدند. در این تحقیق از دو پرسشنامۀ اوقات فراغت و پرسشنامۀ خود پندارۀ بدنی استفاده شده است. جهت تجزیهو تحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون بهره گرفته شده است. یافته ها نشان داد که دانش آموزانتیز هوش مشارک بسیار کمی ( حدود 22درصد) در فعالیت های ورزشی اوقات فراغت دارند. و همانطور که انتظار می رفتتماشای تلویزیون و استفاده از کامپیوتر بیشترین استفاده را در اوقات فراغت داشت. این نتایج همچنین موید ارتباط معنیدار بین عوامل لیاقت ورزشی ،عزت نفس و خود پندارۀ کلی با تمامی مولفه های گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیتهای بدنی است .به علاوه نشان دهنده ارتباط معنی دار بین عوامل چربی، ظاهر، انعطاف، سلامتی و هماهنگی با برخی ازمولفه های گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت های بدنی (جلسات ورزش درهفته ، رابطۀ ورزش و استرس و استفاده ازامکانات ورزشی محل ) می باشد

کلیدواژه ها:

خود پنداره بدنی ، اوقات فراغت ، دانش آموزان تیز هوش