بررسی نقش جنسیت و هشت هفته تمرین استقامتی بر سطح آیریزین سرمی در رت های نر و ماده

هدف از انجام پژوهش حاضر ، بررسی نقش جنسیت و هشت هفته تمرین استقامتی بر سطح آیریزین سرمی در رت های نر و ماده نژاد ویستار بود . بدین منظور 24 سر موش ( 12 سر نر و 12 سر ماده) نژاد ویستار با دامنه وزنی 250±30 گرم و سن هشت هفته به طور تصادفی به 4 گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل: گروه کنترل نر، گروه کنترل ماده،گروه تمرینی نر و گروه تمرینی ماده بودند . گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه، تمرینات استقامتی را بروی تردمیل مخصوص حیوانات انجام دادند. تمرینات از 15 دقیقه در هر جلسه و با سرعت 16 متر در دقیقه در هفته اول آغاز و سپس به 45 دقیقه در هر جلسه با سرعت 26 متر در دقیقه در هفته هشتم رسید. نمونه های خونی از طریقخونگیری از ناحیه قلب انجام گرفت و در لوله های آزمایشگاهی هپارین دار برای سانتریفیوژن جمع آوری شد. جهت اندازه گیری میزان آیریزین سرمی از روش ELISA استفاده شد . از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن داده ها، آزمون لون جهت بررسی همگنی واریانس ها و آزمون T مستقل جهت بررسی اثر گروه و تحلیل واریانس یکراهه جهت مقایسه بین گروهی و از نرم افزار SPSS نسخه 21 جهت بررسی نتایج استفاده گردید. سطح معناداری P<0.5 در نظر گرفته شد. گردید. نتایج نشان داد که بین رت های نر و ماده گروه کنترل در ترشح آیریزین اختلاف وجود دارد که این اختلاف معنی دار و در رت های نر بیشتر از رت های ماده بود. همچنین تمرین استقامتی موجب افزایش معناداری درسطحآیریزین سرمی در رت های نر و ماده نسبت به گروه کنترل شد که این افزایش در رت های ماده بیشتر از رت های نر بود.

کلیدواژه ها:

آیریزین ، تمرین استقامتی ، چربی قهوه ای