بررسی تاثیر دینداری و گرایش های دینی بر مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دینداری و گرایش های دینی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد تشکیل می دهند که تعداد آنها 23897 نفر می باشد. برای نمونه گیری از جدول کرجسی مورگاناستفاده شد و 389 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه گلاک و استارک 1965 برای بررسی دینداری و پرسشنامه مشارکت ورزشی پوتنام 2007 استفاده شد. روایی ابزار های تحقیق در تحقیقات قبلی مورد بررسی و تایید قرار گرفته بود و پایایی آنها نیز به وسیله آزمون آماری آلفای کرونباخ برای پرسشنامه دینداری گلاک و استارک 0/89 و برای پرسشنامه مشارکت ورزشی 0/79 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون کالکوگروف اسمیرنف، آزمون تی، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. یافته ها نشان داد بین مولفه های مربوط به دینداری و میزان مشارکت ورزشی رابطه معنی داروجود دارد. با توجه به یافته های تحقیق، توصیه می شود که مربیان و ورزشکاران، معنویات و دینداری را در خود و شاگردان توسعه دهند و ورزش را برای خود به فریضه ای دینی تبدیل نمایند و با توسعه ورزش در دانشگاه ها سطح دینداری را در دانشجویان ارتقا دهند

کلیدواژه ها:

دینداری ، مشارکت ورزشی ، دانشگاه فردوسی مشهد