اثر دوهفته بی تمرینی پس از یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید برحداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی و برخی هورمون های بزاقی مردان جوان فعال

هدف پژوهش حاضر، اثر یک دوره بی تمرینی متعاقب برنامه تمرین تناوبی شدید بر کورتیزول و تستوسترون بزاقی مردان جوان فعال می باشد. 30 مرد جوان سالم (سن 22/5±1/23سال، شاخص توده بدن 22/1±11/50 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به سه گروه n=10 تمرین تناوبی شدید با وهله کوتاه، تمرین تناوبی شدید با وهله طولانی و گروه سنتی تقسیم شدند. برنامه ی تمرین هوازی 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته انجام شد. در پایان جلسه 12 آزمودنی ها دو هفته بی تمرینی داشتند. سطوح کورتیزول و تستوسترون قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شدند. برای بررسی درون گروهی متغیرها از آزمون t همبسته و همچنین برای مقایسه ی بین گروهی از آزمون ANOVA استفاده گردید. نتایج نشان داد که تغییرات سطوح کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول در مرحله بی تمرینی نسبت به پس آزمون در گروه های تجربی افزایش معنی داری داشت P> 0/05 تغییرات سطوح تستوسترون در مرحله بی تمرینی نسبت به پس آزمون در گروه های تجربی کاهش معنی داری داشت P> 0/05 بی تمرینی متعاقب تمرین تناوبی با وهله کوتاه، سطوح تستوسترون به طور معنی داری نسبت به گروه سنتی بالاتر بود P> 0/003 بی تمرینی متعاقب تمرین تناوبی با وهله کوتاه نسبت تستوسترون به کورتیزول نسبت به گروه سنتی پایین تر بود P> 0/004 پژوهش حاضر نشان داد، یک دوره بی تمرینی متعاقب چهار هفته تمرین تناوبی شدید منجر به افزایش سطوح کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول و منجر به کاهش سطح تستوسترون گردید.

کلیدواژه ها:

بی تمرینی ، تمرین تناوبی شدید ، کورتیزول ، تستوسترون