تاثیر هشت هفته مکمل یاری دارچین و مداخله تمرینی بر برخی شاحص های قند خون در مردان دیابتی نوع II

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 378

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PESSO02_198

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

به نظر می رسد، علاوه بر تمرین و فعالیت ورزشی، برخی گیاهان دارویی مانند دارچین هم درمان مناسبی برای دیابت نوع دوم باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر سه روش مصرف دارچین، تمرینات هواز و ترکیب آنها بر گلوکز و انسولین ناشتا خون و مقاومت به انسولین مردان دیابتی نوع II بود. در این تحقیق نیمه تجربی که به صورت پبش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل انجام شد، 52 مرد با دامنه سنی 45 تا 55 سال، 83/22±4/61 = میانگین وزن و BMI=28/2±2/5,WHR=0/96 و CW=109/2±9/25 که دارا قند خون ناشبتا بالای 130 میلی گرم بردسی لیتر بودند به طور تصادفی به 4 گروه مصرف دارچین 14 نفر، تمرین هوازی 14 نفر ترکیبی 14 نفر و کنترل 10 نفر تقسیم شدند. ابتدا اندازه گیر ها آنتروپومتریکی و پس از 12 ساعت ناشتایی شیانه سبح گلوکز و انسولین ناشتا خون هر سه گروه اندازه گیری شد. همچنین مقاومت انسولینی با استفاده از اسکور HOMA محاسبه گردید. گروه دارچین روزانه 6 کپسول 500 میلی گرمی به تعداد 2 عدد بعد از هر وعده غذایی اصلی به مدت 3 هفته مصرف کردند، گروه تمرین هوازی هفته ای 8 جلسه به مدت 35 تا 45 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشبینه در 8 هفته، و گروه ترکییی به طور همزمان به تمرین هواز و مصرف دارچین پرداختند. بعد از 3 هفته متغیرها در سه گروه اندازه گیری شد. مقایسه درون گروهی با آزمون t همبسته و مقایسه بین گروهی با تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA انجام شد. در هر سه گروه مداخله، گلوکز، انسولین ناشتای خون و مقاومت به انسولین در مقایسه با گروه کنترل و پیش ازمون کاهش معنی دار داشت P> 0/05. ولی در مقایسه بین سه گروه تفاوت معنی داری در کاهش گلوکز ناشتای خون و مقاومت به انسولین مشاهده نشد. با این وجود در کاهش انسولین ناشتای خون بین گروه مصرف کننده دارچین و گروه ترکیب تفاوت معنی دار وجود داشت. P> 0/05. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که مصرف دارچین، تمرین هوازی و روش ترکیبی می تواند روی کاهش گلوکز، سطح انسولین و مقاومت انسولینی موثر باشد و در اثرگذاری آنها تفاوت چندانی وجود ندارد، اما به نظر می رسد روش ترکیبی برای بهبود شاخص های یاد شده در بیماران دیابتی نوع 2 روش مناسب تری باشد.

نویسندگان

اللهیار عرب مومنی

استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر، خمینی شهر، اصفهان، ایران؛

مهدی حیدری

دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر، خمینی شهر، اصفهان، ایران