مقایسه اثر تمرین مقاومتی با زمانبندی خطی و غیرخطی بر سوخت و ساز استراحتی و ترکیب بدن در زنان غیرفعال

در مطالعه حاضر، 12 هفته تمرین مقاومتی با زمان بندی های خطی و غیرخطی بر میزان سوخت و ساز استراحتی و ترکیب بدنی در زنان غیرفعال مقایسه شد. زنان (سن=27 تا 45سال) غیرفعال و دارای اضافه وزن و بدون نشانه های بیماری آزمودنی های پژوهش حاضر بودند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در گروه های تمرین مقاومتی خطی(15 نفر، با شاخص توده بدن 3/6±30/3)، تمرین مقاومتی غیرخطی(15نفر، 2/6±28/4)، و کنترل (12نفر، 4/2±27/3) قرار گرفتند.برنامههای گروههای تجربی به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته با حجم یکسان اما با زمانبندی متفاوت (خطی در مقابل غیرخطی) اجرا شد. مقادیر توده چربی، توده بدون چربی، شاخص توده بدن و میزان سوخت و ساز استراحتی پیش و پس از12 هفته از همه آزمودنی ها با روش مقاومت الکتریکی بیوامپدانس اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که برنامه های تمرین به طور مشابه و معناداری منجر به بهبود توده چربی و توده بدون چربی در مقایسه با گروه کنترل شد. اما، میزان سوخت و ساز استراحتی تحت تاثیر این برنامه ها قرار نگرفت. بنابراین، به نظر میرسد که 12 هفته تمرین مقاومتی با زمان بندی های خطی و غیرخطی برای بهبود ترکیب بدن مناسب هستند، اما برای بهبود سوخت و ساز استراحتی کافی نمی باشند.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، توده چربی ، توده بدون چربی ، سوخت و ساز استراحتی