تاثیر ورزش بوچیا بر خودکارآمدی و هوش هیجانی افراد دارای کم توان ذهنی آموزش پذیر

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شهر تبر یز بود. نمونه آماری از میان افراد کم توان ذهنی در دسترس در یک مدر سه استثنایی در شهر تبریز تعداد 24 نفر به طور ت صادف ی انتخاب و در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. معیارهای ورود به این پژوهش شامل دارا بودن کم توان ی ذهنی در حد آموزش پذیر بود که این معیارها با مراجعه به پرونده پزشکی افرادی که در مدر سه موجود بود، اندازه گیری و ثبت شدند . سپس، آزمودن ی های این پژوهش به طور تصادفی در دو گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم گردیدند و پس از آن گروه تجربی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته (18 جلسه) و هر جلسه 75 دقیقه، ورزش بوچیا را انجام دادند. (10دقیقه نخست و پایانی هر جلسه برا ی تمرینات کششی، گرم کردن و سرد کردن اختصاص داده می شد) و گروه کنترل نیز فعالیت معمول خودشان را انجام دادندکه شامل هر فعالیتی غیر از فعالیت ورزشی می باشد . در ابتدا و پس از پایان پروتکل ورزشی از آزمودنی ها، آزمون خود کارآمدی شرر و هوش هیجانی بار-ان گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر 2×2 تجزیه و تحلیل شدند. نتایش نشهههان داد که ورزش بوچیا باای افزایش خودکارآمدی و هوش هیجانی (p=0/001) افراد دارای کم توان ذهنی آموزش پذیر می شود. با ا ستفاده از تمرین ورزشی بوچیا به دانش آموزانی که دارای کم توان ذهنی هستند می توان خودکارآمدی و هوش هیجانی آنها را افزایش داد و در نهایت موجب افزایش کیفیت زندگی آنها درتعامل با خانواده و اجتماع شد. در واقع این پژوهش هماهنگ با پژوهش هایی است که نشان می دهد فعالیت بدنی عاملی تا ثیرگذار و تعیین کننده در موقعیت های زندگی واقعی مانند موفقیت در مدرسه و تحصیل، موفقیت در شغل و روابط بین شخصی است.

کلیدواژه ها:

ورزش پوچیا ، خودکارآمدی ، هوش هیجانی ، کم توان ذهنی