مقایسه تاثیر شش هفته تمرینات پلایومتریک و مقاومتی-توانی بر عملکرد کشتی گیران در آزمون SJFT

دستیابی به روش تمرینی مناسب در بهبود عملکرد ورزشی، هدف بسیاری از مربیان در رشته های مختلف ورزشی است. هدف از این پژوهش، مقایسه دو روش تمرین پلایومتریک و تمرین مقاومتی توانی بر عملکرد کشتی گیران جوان در آزمون SJFT بود. 24 کشتی گیر جوان (سن 19/3 2/1 سال در دو گروه مساوی؛ تمرین پلایومتریک و تمرین مقاومتی توانی تقسیم بندی شدند. تمرینات به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام شد. قبل و 48 ساعت پس از پایان دوره تمرین از کلیه آزمودنی ها، آزمون SJFT به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شدp<0/05 نتایج نشان داد هر دو روش تمرین پلایومتریک (p=/001 و تمرین مقاومتی توانی (p=/001 در بهبود عملکرد کشتی گیران در آزمون SJFT تاثیر معناداری دارد. در مقایسه بین رکورد آزمودنی ها در آزمون SJFT در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری مشاهده نشد .p=0/32 در مجموع به نظر می رسد هر دو روش تمرین پلایومتریک و تمرین مقاومتی توانی در بهبود عملکرد بی هوازی کشتی گیران می تواند اثرات مثبتی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کشتی ، SJFT ، پلایومتریک ، مقاومتی توانی ، عملکرد ورزشی