مقایسه شیوه های مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی امنتین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند

سالمندی فرایندی زیست شناختی است که تغییراتی در بدن انسان پدید می آورد. بیماری های مرتبط با سالمندی، سندرم متابولیک می باشدکه مجموعه ای از فاکتورهای خطر متابولیکی از جمله چاقی شکمی، چربی های مضر، فشارخون بالا و عدم تحمل گلوکز را شامل می شود. هدفاز پژوهش حاضر بررسی سطوح پلاسمایی امنتین و مقاومت به انسولین در زنان سالمند می باشد. 40 زن سالمند با دامنه سنی 55-70 ساله کههیچ گونه سابقه بیماری نداشتند، به طور تصادفی به چهار گروه: تمرین استقامتی- قدرتی، (تعداد = 9)، قدرتی- استقامتی، (تعداد =10)،استقامتی- قدرتی تناوبی (تعداد = 12) و گروه کنترل (تعداد = 9) تقسیم شدند. تودهی بدنی، قد، شاخص توده بدن و نسبت دور کمر به دورباسن اندازه گیری شد. قبل و بعد از دوره تمرین مقدار 5 سی سی خون از ورید قدامی بازو گرفته شد. گروههای تمرینی در یک برنامه تمرین 8هفته ای برای سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه شرکت کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.افزایش معنی دار و کاهش معنی دار گلوکز (p=0/001) و شاخص p=0/028)HOMA) در گروه های تجربی نسبت به کنترل مشاهده شد، امابین گروه های تجربی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. اختلافی در سطوح انسولین و امنتین بین گروه ها مشاهده نشد (p=0/37). زنان سالمندمی توانند از مزایای حاصل از تمرینات موازی با هر آرایشی استفاده کنند. درصدچربی و وزن بدن به طور معناداری در هر سه گروه تمرینی کاهشیافت و تفاوتی بین ترتیب تمرین در کاهش درصد چربی و وزن بدن مشاهده نشد. بدنبال 8 هفته تمرین با سه شیوه مختلف تمرین ترکیبیتغییرات معناداری در مقادیر انسولین [S+E, (0/49) E+S؛ (0/89) و Enter (0/59)] و مقاومت به انسولین E+S (0/76)، S+E (0/70) و Enter (0/60)] زنان سالمند مشاهده نشد.Enter 3/93 ([ زنان سالمند مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

واسپین ، تمرین موازی ، زنان سالمند