آثار 8 هفته تمرین همزمان مقاومتی و هوازی بر سطوح بزاقی عوامل هورمونی کیفیت خواب و کیفیت زندگی در زنان یائسه ی مبتلا به سرطان سینه

زمینه و هدف: هدف کلی از انجام این تحقیق، تعیین اثر تمرین همزمان، بر پاسخ عوامل هورمونی موثر در سرطان سینه و نسبت های آنها، کیفیت خواب و کیفیت زندگی و تناسب اندام در زنان یائسه ی مبتلا به سرطان سینه بود. روش تحقیق: 42 زن یائسه ی مبتلا به سرطان سینه 70-30 ساله ، به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین و گروه کنترل تقسیم شدند.گروه تمرین، تمرین مقاومتی را 3-2 ست 10-18 تکراری، با 70-50 درصد 1RM تمرین هوازی را با شدت maxHR (70-50%) (12-14) درجه از مقیاس بورگ، به مدت 20-40 دقیقه برای 8 هفته انجام دادند. میانگین تغییرات در کورتیزول و تستوسترون با استفاده از تکنیک آزمایشگاهی ELISA و میانگین تغییرات کیفیت خواب و کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه های کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQL) و پرسشنامه ی کیفیت زندگی مک گیل و مشخصات آنتروپومتریک توسط دستگاه بادی کامپوزیشن قبل و 8 هفته بعد از تمرین اندازه گیری شرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری ANOVA دو راهه با اندازه گیری تکراری محاسبه و سطح معنی داری آماری نیز (P> 0/05) تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مقایسه ی پیش آزمون و پس آزمون، کاهش معناداری در سطوح کرورتیزول، امتیاز کیفیت خواب، وزن، درصد چربی، BMI و دور کمر و افزایش معنی داری در تستوسترون، نسبت تستوسترون به کورتیزول و کیفیت زندگی در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون مشاهده شد (P> 0/05). اما در مقایسه ی پیش آزمون و پس آزمون در گروه تمرینی تغییر معنی داری نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل، در مقادیر WHR دیده نشد( P<0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد می توان از نقش کمک درمانی تمرین همزمان جهت بهبود عوامل التهابی و هورمرونی ، کیفیرت خواب ،کیفیت زندگی و تناسب اندام در بیماران مبتلا به سرطان سینه استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سرطان سینه ، تمرین همزمان ، کورتیزول بزاقی ، تستوسترون بزاقی