آزادی فردی و سیاست های مدیریتی حوزه ی آموزش

هدف از این پژوهش بررسی بنیان های نظری در تمایل افراد به فردگرایی با توجه به دیدگاه های ارایه شده می باشد. بدین منظور پس از معرفی فردگرایی(آزادی فردی) وجمع گرایی و مولفه های آن و ابعاد توجه به فردگرایی تلاش شد تا ضمن بیان دیدگاه ها درخصوص فردگرایی، بیان مناسبی از ازادی فردی در شهروندان ایرانی مشخص شود وتاثیر بیشترین هریک از آنها درحوزه ی مدیریت آموزش و پرورش بیان گردد. بررسی ها نشان داد که با نگاه به دلایلی چون؛ برخی علایق جمعی، مذهب، نقش سیاست و...این نظام نمی تواند به مولفه های فردگرایی محض گرایش داشته باشد، از سویی, شرایط تاریخی و جغرافیایی ایران، اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نیزگرایش به جمع گرایی را دشوار می سازد، همچنین برایندی تلفیقی را از این دو در فرهنگ نمایان کرده , بر مدیریت در هر فضایی تاثیرگذار بوده است،کما اینکه درحوزه ی مدیریت آموزشی، باتوجه به تاثیر رشد سنی برای رسیدن به کمال و خردگرایی، جمع گرایی نقش بسزایی دررسیدن به آن دارد.

کلیدواژه ها:

فردگرایی ، سیاست ، جمع گرایی ، مدیریت آموزشی