اثربخشی برنامه فرزند پروری مثبت بر مشکلات رفتاری دانش آموزان عقب مانده ذهنی

امروزه وجود کودک با نیازهای ویژه ذهنی و اختلالات رفتاری، زمینه را برای تغییر رفتارهای سالم خانواده فراهم می کند داشتن اینچنین کودکی در حکم یک ضربه روانی قابل توجه است که باعث بروز انواع مختلفی از اختلالات رفتاری شامل تمایل به بزهکاری، بی قراری، مشکلات سلوک و حواس پرتی و ... می گردد. این پژوهش ازنوع تحقیقات شبه آزمایشی استکه به صورت طرح پیش آزمون پس آزمون وبا هدف بررسی تاثیر برنامه فرزند پروری مثبت بر اختلالات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی صورت گرفته است. جامعه مورد مطالعه مادران دارای فرزند دانش آموز کم توان ذهنی با اختلالات رفتاری در ناحیه 1 آموزش و پرورش مشهد است که از این تعداد، 30 نفر به عنوان نمونه تصادفی انتخاب گردیده و به وسیله پرسشنامه اختلالات رفتاری محقق ساخته ابتدا مورد آزمایش پیش آزمون قرار گرفته و بعد از انجام برنامه آموزش مجددا در معرض پس آزمون قرار گرفتند. داده های گردآوری شده با استفاده از روش آماری آزمون t وابسته، به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان می دهد که آموزش برنامه فرزند پروری مثبت والدین بطور معناداری بر کاهش مشکلات سلوک، تمایلات بزهکارانه، بی قراری و حواس پرتی دانش آموزان موثر بوده است (P≤0/000) با توجه به تاثیر آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت مادران دانش آموزان کم توان ذهنی در کاهش اختلالات رفتاری این دانش آموزان توصیه گردیده آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت در جلسات آموزش خانواده مدارس آموزش و پرورش استثنایی کشور قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای فرزند پروری مثبت ، اختلالات رفتاری ، دانش آموزان کم توان ذهنی