رابطه ی هوش معنوی، منبع کنترل درونی و عزت نفس با سلامت روان در دانش آموزان

مشکلات در زمینه ی بهداشت و سلامت روان از ابتدای پیدایش بشر وجود داشته و هیچ فردی از هیچ طبقه اقتصادی و اجتماعی در مقابل آنها مصونیت نداشته و نخواهد داشت (خاقانی زاده، سیرتی، عبدی و کاویانی، 1385 ). سازمان بهداشت جهانی سلامت روان را به عنوان حالتی از بهزیستی کامل جسمی، اجتماعی، ذهنی و نبود بیماری تعریف می کند. تعاریف جدید از سلامت روان شامل مدیریت احساس و رفتار، ارزیابی های واقع بینانه از محدودیت های خود، رشد خودمختاری و استقلال و توانایی فائق آمدن بر استرس را نیز شامل می شود (مندرشید، ریف، فریمن، مکی نایت، دی هینگرا و استرین، 2010). نوریان نجف آبادی و جهانگیر (1391 ) سلامت روان را به صورتی که فرد بتواند با مسائل عمیق خود کنار بیاید، با خود و دیگران سازش یابد و در برابر تعارض های اجتناب ناپذیر درونی خود، ناتوان نشده و خود را نسبت به جامعه مطرود نسازد تعریف کرده اند.