نیمرخ وکسلر در کودکان سرآمد: ارتباط آن با صفت اضطراب، بدتنظیمی هیجان و ناهمگنی در فرآیند استدلال پیاژه

زمینه / هدف: اغلب کودکان سرآمد (IQ≥130) به سبب مشکلات اجتماعی هیجانی و / یا ناسازگاری در مدرسه و عملکرد تحصیلی ضعیف به کلینیک اطفال و یا کلینیک های عصب روانپزشکی کودکان مراجعه می کنند. در میان آنان، به نظر می رسد افرادی که دارای الگوی ناهمزمانی رشدی هستند الگوی رشد غیرهمگن که در ناهمخوانی در عملکرد کلامی (SVPD) نیمرخ هوش وکلسر نمود می یابد از نظر هیجانی و رفتاری اختلالات بیشتری دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی این دو مقولگی بالینی با استفاده از رویکرد آسیب شناسی روانی شناختی می باشد. روش ها: صفت اضطراب و بدتنظیمی هیجان در دو گروه از کودکان سرآمد که به کلینیک مراجعه کرده بودند (n=107 و n=136) مورد بررسی قرار گرفت؛ در بررسی مقدماتی نیز استدلال ادراکی در تکالیف گسترده پیاژه در یک گروه کم جمعیت دیگر مورد سنجش قرار گرفت (n=12). نتایج: در کودکان SVPD در مقایسه با کودکانی که دارای نیمرخ وکسلر همگن هستند، موارد زیر مشاهده شد: 1- کاهش شیوع اشتغال ذهنی اجتماعی اضطراب، (11 درصد در براربر 27.4 درصد، p<0.05).؛ 2- افزایش شیوع بدتنظیمی هیجانی (58.7 درصد در برابر 41.3 درصد، p<0.05).؛ 3- افزایش شیوع ناهماهنگی شناختی پاتولوژیک در تکالیف پیاژه (87.5 درصد در برابر 0.00 درصد؛ 0.05). نتیجه گیری: نتایج وجود ناهماهنگی بالینی در اختلالات رفتاری کودکان سرآمد را تایید می کنند؛ بدین صورت که کودکانی که از نظر رشدی ناهماهنگ تر هستند، ویژگی های آسیب شناسی روانی شدید تری دارند. بنابراین می توان گفت ناهماهنگی رشدی در ارزیابی مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان سرآمد از اهمیت بالایی برخوردار بوده و مستلزم بررسی بیشتر نیمرخ می باشد.

کلیدواژه ها:

وکسلر ، روانسنجی ، اضطراب ، آزمون پیاژه ، آموزش