بررسی رابطه سبک های فرزند پروری با تاب آوری و مقایسه آن در کودکان با و بدون اختلال سلوک

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبکهای فرزند پروری و تاب آوری و مقایسه آن در کودکان با و بدون اختلال سلوک می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش همبستگی است .باتوجه به نتایج بدست آمده رفتار اقتداری والدین بیشترین تاثیر را درتاب آوری دارد.. در متغیر استبدادی داده ها نشان می دهد که بین رفتار مستبدانه والدین و تاب آوری کودکان تایید می گردد ودر متغیرسهل گیرانه، داده ها نشان می دهد که ارتباط بین رفتار سهل گیرانه والدین و تاب آوری کودکان تایید نمی گردد. در فرضیه دوم داده ها نشان می دهد میزان تاب آوری کودکان بدون اختلال سلوک بیشتر از کودکان دارای اختلال سلوک است. و در فرضیه سوم داده ها نشان می دهد که میزان رفتاراقتداری والدین کودکان بدون اختلال سلوک بیشتر از کودکان دارای اختلال سلوک است. فرضیه چهارم نشان می دهد میزان رفتار استبدادی والدین کودکان بدون اختلال سلوک کمتر از کودکان دارای اختلال سلوک است. درفرضیه پنجم در سطح آلفای 0/05 تفاوت معنی داری بین میانگین رفتار سهل گیرانه والدین اختلال سلوک و بدون اختلال سلوک وجود ندارد.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دبستان های دولتی شهرستان مهاباد در سال تحصیلی 97-96 می باشد. نمونه آماری این پژوهش شامل 60 نفر که 30 نفر دارای اختلال سلوک و30 نفر بدون اختلال سلوک می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات ازپرسش نامه اختلال سلوک csi4 فرم معلم گزارش ،پرسشنامه تاب آوری دیویدسون وپرسشنامه فرزندپروری بوری استفاده شد. یافته ها: باتوجه به نتایج بدست آمده رفتار اقتداری والدین بیشترین تاثیر رادرتاب آوری دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری ، تاب آوری ، اختلال سلوک