نقش تعدیل کننده ی خودکارآمدی بر رابطه ی سبک های دلبستگی و افکار خودکشی در دانشجویان دانشگاه شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی سبک های دلبستگی، خودکارآمدی و افکار خودکشی در دانشجویان دانشگاه شیراز انجام شده است، طرح تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود، از این جامعه 555 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های سبک های دلبستگی (ASS) و مقیاس ایرانی سلامت روان دانشجویان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد همبستگی منفی معنی داری بین سبک دلبستگی ایمن و خودکارآمدی با افکار خودکشی و نیز همبستگی مثبت معنی داری بین سبک های دلبستگی ناایمن دوسوگرا و اجتنابی با افکار خودکشی وجود دارد. یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نیز حاکی از آن بود که سبک های دلبستگی و خودکارآمدی در مجموع قادر به پیش بینی 49/8 درصد واریانس افکار خودکشی در دانشجویان بودند. علاوه براین، نتایج بیانگر نقش تعدیل کننده خودکارآمدی در رابطه ی سبک های دلبستگی و افکار خودکشی بودند. براین اساس به نظر می رسد با اصلاح های مداخلات درمانی با تاکید بر ارتقاء خودکارآمدی افراد می توان زمینه پیشگیری و درمان مشکلات روانشناختی آنان را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، خودکارآمدی ، افکار خودکشی ، دانشجویان