اثربخشی سایکودرام (روان نمایشگری) بر ابرازگری هیجانی، روابط بین فردی و کیفیت زندگی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی سایکودرام بر بهبود ابرازگری هیجانی، روابط بینفردی و کیفیت زندگی زنان متاهل اجرا گردید. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش نیمه آزمایشی بود که با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل اجرا شد. پس از فراخوان اعلام شده به وسیله محقق، از بین داوطلبین پس از مصاحبه اولیه و بر اساس ملاک های ورود و خروج به پژوهش، 30 نفر از زنان متاهل واجد شرایط به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ)، پرسشنامه مشکلات بین فردی (IIP-32) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت WHOQOL- BRIEF استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله درمانی طی 10 جلسه 2 ساعته، هفتهای دوبار به شیوه گروهی برای گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل، در لیست انتظار درمان قرار گرفتند. پس از اتمام جلسهها، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. دادهها با استفاده از آزمونهای تحلیلکوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. پس از انجام مداخله سایکودرام، در ابرازگری هیجانی، روابط بینفردی و کیفیت زندگی زنان متاهل تفاوت معناداری ایجاد شد .(p> 0/05) بنابراین گروه درمانی سایکودرام بر بهبود ابرازگری هیجانی، روابط بینفردی و کیفیت زندگی زنان متاهل موثراست. بکارگیری گستردهتر این روش درمانی در درمان مشکلات درونفردی و بینفردی زنان متاهل توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

درمان سایکودرام ، ابرازگری هیجانی ، روابط بین فردی ، کیفیت زندگی ، زنان متاهل