مقایسه سازگاری، تاب آوری، نوجوانان خانواده های معتاد و عادی شهر مرودشت

هدف پژوهش حاضر مقایسه سازگاری، تاب آوری نوجوانان 12-18 خانواده های معتاد و عادی بود. روش تحقیق نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی نوجوانان 12-18 خانواده های معتاد و عادی شهر مرودشت بوده است.. نمونه پژوهش شامل، 200 نفر ( 100 نوجوانان خانواده های معتاد و 100 نوجوان عادی ) که به مراکز بهزیستیمراجعه نمودند، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل دو پرسشنامه سازگاری اجتماعی سهرابی و سامانی، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، بوده است و نتایج تحلیل تی تست t-test گروه های مستقل و تحلیل مانوا حاکی از آن بود، که بین سازگاری، تاب آوری خانواده های معتاد و عادیتفاوت وجود دارد. افراد خانواده های معتاد نسبت به عادی از سازگاری پایین تری برخوردار هستند. بین ابعاد شایستگی فردی، اعتماد به غزایز فردی و کنترل در خانواده های معتاد و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد بین ابعاد افسردگی و استرس در خانواده های معتاد و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد

کلیدواژه ها:

سازگاری ، تاب آوری ، نوجوانان