بررسی جایگاه فعالیت های مکمل آموزشی در تعلیم و تربیت غیررسمی

هدف و غایت آموزش و پرورش در هر کشوری تقویت نگرش انسانی به زندگی و ارتقای فلسفه آن و ایجاد توانایی در افراد جامعه برای زندگی سالم و سازنده است. برنامه ریزی های درسی و مطالب وابسته به آن نیز نقشی سازنده در امر آموزش و پرورش دارند. از این رو نگارنده بر آن است تا میزان تاثیر فوق برنامه ها از منظر تعلیم و تربیت غیررسمی را بررسی و واکاوی نماید. یکی از ویژگی های آموزش و پرورش مدرن، توجه موکد به فعالیت هایی است که دانش آموزان در بیرون از کلاس و مدرسه انجام می دهند، لذا توجه به این دسته فعالیت ها و نقش آن در تعلیم و تربیت بسیار حایز اهمیت است. بنابراین لازم است برای تعدیل نارسایی و کاستی های برنامه درسی، توجه کافی به علایق و استعدادها، غنی سازی اوقات فراغت، پاسخ به تحولات پرشتاب دنیای امروز و تعمیق فرآیند یاددهی یادگیری، در نظر گرفته شوند و فعالیت هایی در قالب مکمل و فوق برنامه برای اجرا در مدارس اتخاذ گردد. هدف اساسی فعالیت فوق برنامه این نیست که تنها از سختی آموزش بکاهند و فرصتی برای استراحت دانش آموزان فراهم آوردند بلکه اهمیت و ارزش این فعالیت ها در توسعه تجربیات تربیتی دانش آموزان است. به هر حال فعالیت های فوق برنامه جزیی از برنامه منظم مدرسه است و باید آن را بخشی از فرایند مدرسه تلقی کرد. فعالیت های فوق برنامه برای غنی کردن تجربیات تربیتی دانش آموزان وارد فعالیت مدارس شد و اهمیت روزافزونی یافت. انعطاف و گشودگی این برنامه فضای بازی را برای خلق موقعیت های متنوع تربیتی فراهم ساخت. این مقاله بر آن است که به بیان و ضرورت تحقیق مورد نظر بپردازد و در پایان بر اساس نتیجه گیری های به دست آمده، ضرورت فوق برنامه ها در تربیت دانش آموزان تعیین می شود.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، تعلیم و تربیت غیر رسمی ، فوق برنامه