بررسی تطبیقی مضامین فکاهی چند تن از فکاهه سرایان عصر انحطاط و عبید زاکانی

ادبیات آیینه ی تمام نمای جامعه است و می توان در چارچوب آن،حوادث گوناگونی را در اجتماع مشاهده کرد.گاه این نمود به صورت فکاه ه است. فکاه ه مطلب خنده داری است که بر خلاف طنز،حالت پرخاشگرانه ندارد و از خوشمشربی مایه می گیرد و چیزهای عجیب و غریب و خصوصی را دست می اندازد. فکاه ه پدیدهی هنری اصیل اجتماعی در وصف مسایل انسانی می باشد.این فن جنبه های اجتماعی گوناگونی دارد؛گاه صرفا برای خنداندن مخاطب وگاه برای تادیب اوست وگاه هدف ازآن، بیان دردهای جامعه و آگاه کردن مردم می باشد.اشخاص فکاهی ازلحاظ موقعیت اجتماعی متعلق به طبقه و جایگاه خاصی نیستند،بلکه ازاشخاص مهم وسرشناس گرفته تا افراد ساده و گمنام و ازلحاظ سطح دانش ومعلومات نیز از آدم های عامی و بی سواد تا افراد عالم و ادیب، در میان آنان یافت می شود.عبید زاکانی از فکاه ه سرایان و فکاه ه نویسان ایران در قرن هشتم و ابوالحسین جزار،ابن دانیال وسراج الدین وراق از فکاه ه سرایان عرب درقرن هفتم می باشند. این مقاله برآن است که مضامین فکاهی عبید زاکانی را با مضامین فکاهی اشخاص یاد شده در عصرانحطاط بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

بررسی تطبیقی ، فکاهه ، عصر انحطاط ، عبید زاکانی ، مضامین فکاهی