بررسی سبک زبانی دیوان ضیاء الدین خجندی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 397

فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PLRC01_068

تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1398

چکیده مقاله:

با وجود این که در قرن ششم و هفتم ادبیات ما به غنای والایی از نظر بیانی و سبکی نائل آمده است، اماآن گونه که انتظار می رود، ضیاءالدین خجندی مورد توجه ادبا و دانشمندان قرار نگرفته است. چنان که تاکنون کار قابل توجه و بایسته ای در شناساندن شاعر و آثارش به ویژه پژوهش مستقلی در دیوان او، صورت نگرفته است. تلاش این پژوهش در آن است که سبک شاعری و ویژگی های زبانی این شاعر نام آشنا رابرجسته نماید. به همین منظور، در این مقاله تلاش شده، ویژگی های زبانی اشعار ضیاءالدین خجندی در سه سطح آوایی،واژگانی و نحوی بررسی و تحلیل شود. یافته های پژوهش نشان می دهد ضیاء خجندی هم تحت تاثیر شاعران پیش از خود است و بسیاری از ویژگی های زبانی سبک خراسانی و هم نشانه های زبانی سبک عراقی در اشعارش به وفور دیده می شود که حکایت از زبانی روان تر از سبک شاعران خراسانی دارد.

نویسندگان

یداله بهمنی

دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید رجائی تهران

زهرا نام آور

دانشجوی کارشناسی ارشد زیان و ادبیات فارسی ، دانشگاه شهید رجائی تهران