مقایسه عوامل مادری ، نوزادی و شرایط پس اززایمان موثر بر بروز آسفیکسی در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج طی سالهای 1395-1392

آسفیکسی نوزادی یک مشکل جدی و شایع در مراقبتهای پری ناتال می باشد.با توجه به اهمیت تشخیص و شناسایی زایمانها و موالید پرخطر و همچنین ضرورت پیشگیری و تشخیص آسفیکسی پری ناتال به عنوان یکی از الویتهای طب مادران و نوزادان، شناخت عوامل خطر و زمینه ساز آسفیکسی گام مهمی در پیشگیری، تشخیص ودرمان سریعتر آن دارد. با این وجود مطالعات اندکی در این زمینه گزارش شده است.به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای عوامل مادری، نوزادی وشرایط پس از زایمان موثر بر بروز آسفیکسی در نوزادان متولد شده در بیمارستان آموزشی، درمانی امام سجاد(ع) یاسوج انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی طی سالهای 1395-1392 بر اساس پرونده 60 نوزاد سالم و دچار آسفیکسی در بیمارستان آموزشی درمانی امام سجاد(ع) یاسوج انجام شد .ابزار گردآوری داده ها فرم ثبت اطلاعات مشخصات بارداری ، زایمانی ، نوزادی وپرسشنامه محقق ساخته دموگرافیک بود. کلیه نوزادان متولد شده طی سالهای 95-92 که دچار عارضه آسفیکسی بوده و در بخشهای نوزادان و مراقبتهای ویژه نوزادان بستری شده بودند با یک گروه نوزادان سالم متولد شده در آن مقطع زمانی جهت مقایسه در نظر گرفته شد و ارتباط آسفیکسی با عوامل مادری ، نوزادی و شرایط پس از زایمان در این دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمونهای تی مستقل و کای دو انجام شد.یافته ها: فراوانی آسفیکسی با توجه به تعداد 22620 نفر نوزاد ترم متولد شده در طی سالهای 95-92 معادل 1/0 درصد کل موالید زنده در مدت مطالعه بوده است.از تعداد 10238 نفر نوزاد بستری در بخشهای مربوطه ، شیوع آسفیکسی معادل 3/0 درصد بوده است . دو گروه از نظر وزن مادران شرکت کننده و عوارض لیبر(شرایط پس از زایمان) و عوارض نوزادی تفاوت آماری معنی داری داشتند(P<0.05). نمره آپگار دقیقه اول و پنجم هر دو گروه دارای اختلاف معنی داری بوده است(p<0.001). 90 درصد نوزادان مبتلا به آسفیکسی شدید، نمره آپگار دقیقه 5 آنهاکمتر از 3 بوده است. همچنین بین دو گروه از نظر داشتن بیماری غشاء هیالین، آسیفکسی حین تولد، ناهنجاریهای مادرزادی، میزان PH خون بند ناف دارای اختلاف معنی داری بوده است(p<0.001). عوامل مستعد کننده آسفیکسی به ترتیب شیوع، شامل کاهش ضربان قلب جنین ، زایمان طولانی شده ،اکلامپشی و پره اکلامپشی ، دیابت و القا زایمان با فورسپس و واکیوم بود که در 2/36 درصد مادران مشاهده شد. همچنین از بین عوامل مادری تنها متغیر وزن مادران در دو گروه دارای اختلاف معناداری بوده است(p<0.05). 7/46 درصد نوزادان گروه مورد مبتلا به انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک بودند. تعداد 40 نوزاد نیازمند اقدامات حمایتی بودند و میزان فوت کلی 3/13 درصد بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق، مدیریت و انجام اقدامات صحیح درمانی در حین تولد نوزاد و مراقبتهای بهداشتی مناسب در طول دوره بارداری در کاهش میزان بروز آسفیکسی موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نمره آپگار ، احیا ، آسفیکسی نوزادی